Okres: Około I-III w. n.e. Pochodzenie: Starożytny Rzym Materiał: Czarne szkło Wymiary: (w przybliżeniu) połowa długości, wliczając sznurek 42,4 cm, połowa długości z koralikami 24,4 cm
Starożytny rzymski naszyjnik nawleczony na sznurek z czarnych szklanych koralików. Koraliki składają się głównie z małych, okrągłych elementów o różnych kształtach, które stopniowo zwiększają się w kierunku środka. Większe koraliki w centralnej części naprzemiennie tworzą okrągłe i cylindryczne formy. Centralny element naszyjnika to koralik w kształcie melona, który stanowi wyróżniający się akcent. Należy zauważyć, że naszyjnik jest rozpięty i nawleczony na sznurek.
Naszyjniki takie świadczą o popularności ozdób szklanych w Cesarstwie Rzymskim. Dzięki masowej produkcji szkła w starożytnym Rzymie, biżuteria szklana zyskała na znaczeniu. Proces starzenia szkła nadaje rzymskim ozdobom wyjątkowy charakter. Zanieczyszczenia powstałe w wyniku produkcji, a także oddziaływanie środowiska przez tysiące lat, sprawiają, że szkło zyskuje piękny połysk i plamki w miejscach, gdzie pierwotnie mogło być przezroczyste.
